Column Bregje: Eerste les

Half oktober was het zover. De aftrap van de cursus Nederlandse Gebarentaal waar we met alle niet-gebarenvaardige collega’s aan meedoen. 

We zitten in een halve kring en beginnen direct met gebaren. Eerst maar een rondje voorstellen. Volgens mij gaat dat best soepel. Sinds ik hier werk heb ik in elk geval geleerd mijn naam te spellen. Collega’s die hier al wat langer werken kunnen dat ook goed, andere die net begonnen zijn worstelen nog iets meer. Maar we komen eruit! 

Het is al langer een wens onder collega’s dat we leren gebaren. Dat komt namelijk iedereen ten goede. Nu kent iedereen wel een paar gebaren, maar écht begrijpen hoe de Nederlandse gebarentaal in elkaar steekt doen we toch nog niet. Gelukkig hebben we Tobias van TYD kunnen inschakelen. 

Dan gaan we door naar iets heel belangrijks. Welk gebaar hoort bij welke soort koffie? En wat voor melk wil je eigenlijk in je cappuccino? Voor mij heel belangrijk, omdat koffie een van mijn eerste levensbehoeften is én ik allergisch ben voor koemelk. Nu weet ik zeker dat ik collega’s om de juiste koffie vraag.

Na een uurtje hebben we even pauze. Dat heb ik ook wel even nodig. Niet eerder had ik erbij stilgestaan dat gebaren zo vermoeiend is. Vooral mijn ogen zijn moe. Dat heb ik normaal alleen maar na een lange dag achter mijn computer. Misschien weet ik nu beter hoe mijn collega’s zich voelen. Zij moeten óók nog veel meer mondbeeld aflezen. Goed dat daar nu verandering in komt. 

Niet alleen het intensieve kijken is wennen. Tobias gebruikt zijn stem namelijk helemaal niet. Dat is toch nog een extra uitdaging, ik ben zó gewend aan geluid. Gelukkig legt hij heel beeldend uit en is het goed te volgen. Naast nieuwe gebaren leren we van hem ook van alles over de dovencultuur.

We sluiten af met een ‘moordspel’: het is de bedoeling dat we aan elkaar duidelijk maken wie de moordenaar is, waar de moord heeft plaatsgevonden en wat het moordwapen is. Dat klinkt makkelijker dan dat het lijkt. Want hoe breng je over dat Koning Willem-Alexander is vermoord door Donald Duck? Met een taart. In het zwembad. Zonder dat je de bijbehorende gebaren kent. Maar oefening baart kunst, zo blijkt ook hier. Vol enthousiasme stort iedereen zich op de oefeningen en zo vliegt de eerste les voorbij. 

We krijgen huiswerk mee. Nooit gedacht dat ik met plezier mijn huiswerk zou maken, maar het is écht zo. Ik moet nog wel even aan de bak voor we alweer de volgende les hebben. Nu al zin in!