Tien vingers, tien vragen

1. Wie ben je? Hoe omschrijf je jezelf?

2. En hoe is de weg naar gebarentolk verlopen?

‘Zoals ik al zei, het is een hele reis geweest. In die tijd was het nog een MBO-opleiding waar je cursussen voor moest doen. Deze heb ik elke dinsdag gedaan, de basiscursus en de vervolgcursus. En net toen ik bijna klaar was met de cursus werd de opleiding opgeheven, omdat het een HBO-opleiding zou worden. De filosofie daarachter was dat de tolken een hoger niveau moesten hebben, omdat ze niet op het niveau van CODA’s (red. Child of Deaf Adults) zaten. Toen lag de opleiding een hele tijd stil. Op een gegeven moment ging de opleiding weer beginnen en heb ik me aangemeld voor de pilotgroep, maar toen kreeg ik een brief dat ik niet toegelaten kon worden. De opleiding was alleen voor mensen die nog geen ervaring met gebarentaal hadden, zodat ze konden kijken hoe de cursus was voor mensen die bij het begin moesten beginnen. Dus ik mocht niet. Toen was ik er wel een beetje klaar mee.’

‘Daarna ben ik een beetje zwervende geweest met wat ik wilde. Ik heb onder andere HBO-V gevolgd voor verzorging, maar het intieme werken met verstandelijk beperkte mensen bleek mij niet te liggen. Vervolgens Social Pedagogische Hulpverlening geprobeerd, dat was het ook niet. Uiteindelijk heb ik SPW-3 (Sociaal Pedagogisch Werk) gedaan en ben ik tien jaar werkzaam geweest bij een kinderopvang. En toch bleef er al die tijd een stemmetje van binnen zeggen dat ik eigenlijk toch echt gebarentolk wilde worden.’

‘Ondertussen had ik een vriend gekregen en we wilden ook wel een gezinnetje gaan beginnen. Mijn moeder kwam toen toevallig met de Margriet of Libelle, waar een artikel in stond over de opleiding en ik wilde dat toch nog heel graag gaan proberen. Ik wilde niet in de positie terecht komen dat je dan jaren later nog spijt krijgt omdat je het niet geprobeerd hebt.

Ik meldde me dus aan voor de opleiding… en toen werd ik zwanger. Dus toch maar weer een jaar moeten uitstellen. Daarna ben ik wel echt begonnen, eindelijk. Tussendoor nog een jaar overgedaan omdat er een tweede kind aan kwam, maar al met al is het me toch zes jaar geleden gelukt om de opleiding af te ronden.’

Wat een toewijding! Is het nu dan wel net zo leuk als je hoopte?

‘Ja! Ik vind het nog steeds een heel mooi beroep, en de taal is zo ontzettend mooi.’

3. Even iets heel anders, ik ben ergens benieuwd naar. Nou ja, naar drie dingen. Je naamgebaar, je favoriete gebaar en een gebaar dat je recentelijk geleerd hebt.

‘Mijn naamgebaar is dit…’

Ik zal even uitleggen wat ik zie. Ze gebaart een W-handvorm tegen haar wang.

‘Als ik ‘m uitleg dan kan je het waarschijnlijk beter onthouden. Een naamgebaar heeft vaak iets te maken met een belangrijke gebeurtenis, en voor mij is dat dat ik moeder ben geworden. Dus het is de W, gecombineerd met het gebaar voor “moeder”. Mijn favoriete gebaar. Ik moet zeggen dat ik het gebaar voor “ik hou van je” zo ontzettend mooi vind. Je voelt het meteen, er zit zo veel gevoel in. Een van de gebaren die ik recentelijk heb geleerd vind ik eigenlijk helemaal niet zo leuk. Het gebaar voor Palestina. Dat moest ik voor de opleiding leren, maar het doet zo denken aan oorlog.’

4. Heb je een tolkervaring die je door de tijd heen heel erg is bijgebleven?

‘Het tolken bij een bevalling was wel echt heel erg bijzonder. Het heeft best een impact op jezelf, omdat je heel lang alert moet zijn. Maar het was echt speciaal, ook omdat ik de klant al kende. Dat is ondertussen zo’n 4 jaar geleden, maar dat was wel echt iets wat ik niet snel zal vergeten.’

5. Is er iets wat mensen niet verwachten als ze je voor de eerste keer ontmoeten?

‘Ik zou mezelf meer als introvert omschrijven. Eén op één gaat prima, maar in groepen… Ik had een mentor op de mavo die vroeger nog wel eens huisbezoeken deed. Jaren later had mijn broertje diezelfde mentor en toen hij nog eens thuis langs kwam zei mijn moeder: “Je weet vast niet meer wie ik ben?” “Jawel hoor,” zei hij, “de moeder van Wendy. Op school hoorde je daar dus echt niks van, maar toen ik bij jullie thuis kwam wist ik niet wat ik zag! Zo’n verschil!” Dus hoe open ik ben hangt ook echt wel samen met wie en waar ik ben.’

6. Wat doe je naast het tolken?

‘Sinds kort heb ik een nieuwe hobby. Ik ben begonnen met haken. Vroeger had ik daar dus het geduld echt niet voor, maar nu heb ik de smaak goed te pakken en lukt het ook aardig. Ik ben nu bezig met een soort knuffeldoekje voor mijn zoon. En voor mijn dochter, die is gek op Anime (red. Japanse tekenfilms), dus voor haar ben ik een projectje begonnen om No-Face, een bepaald figuur uit een film, proberen te maken. Het masker kan dan open en dan komen er tandjes onderuit.’

Op dit punt is het misschien wel goed om even in te breken en een stukje uitleg te geven. No-Face komt uit de Japanse anime-film Spirited Away. Deze film is ontwikkeld door Studio Ghibli, een productiestudio met een hele herkenbare stijl waar wereldwijd mensen fan van zijn. Ik was zelf ooit in Korea in een winkel toegewijd aan Studio Ghibli en dat was echt fantastisch, maar dat is misschien een verhaal voor een andere keer. Ondertussen vroeg ik Wendy of er nog iets was wat ze echt voor zichzelf deed, als selfcare.

‘Mediteren, daar ben ik het afgelopen jaar mee begonnen met behulp van een app. In het begin dacht ik vaak nog dat ik er alleen maar een beetje zat, en dat ik nog dit en dat had kunnen doen. Tegenwoordig neem ik wel even echt een moment om rustig adem te halen. En dat helpt toch wel.’

7. Je vertelde in het begin, voordat we het interview begonnen, dat je je nagels een keer eerder hebt laten doen. Bij de buurvrouw. Hoe is dat zo ontstaan?

‘Er zijn van die momenten dat je ook een keer iets lekker voor jezelf wil. Soms heb je dan zo’n bon om iets te halen voor jezelf, maar dan wil mijn dochter toch mascara en denk je, joh ga maar lekker halen. Maar toch mis je dan wel eens dat je echt jezelf iets cadeau doet. Toevallig is de overbuurvrouw zo’n twee jaar geleden begonnen als nagelstyliste, en als je dan mensen ziet met hele mooie nagels dan ga je toch denken dat het voor jezelf ook wel eens leuk zou zijn. Dus op een gegeven moment kreeg ik voor moederdag een bezoek aan de nagelstyliste tegenover. Ik koos toen voor iets simpels, kort en met een lichtroze kleur. Mijn dochter zei meteen: “Had je niet iets spetterenders kunnen kiezen!”

Gelukkig koos Wendy deze keer voor een lak die net wat minder subtiel is. Helaas nog geen verlengde puntnagels met kleuren, glitters en diamanten, misschien de volgende keer. Ik vroeg haar wat haar keuze nu was geworden.

‘We hebben nu gekozen voor donkerrode nagels, en dan op een of twee nagels een metallic gloed als extraatje.’

8. Is er iets wat echt nog op je to-do list staat?

‘Mijn diploma halen als schrijftolk. Ik ben nu bezig met de opleiding, dus hopelijk dat ik over een jaar dan combi-tolk ben. Verder dan dat, ik ben eigenlijk gewoon heel gelukkig met mijn leven zoals het is. Mijn leven nu is eigenlijk precies zoals ik het me ook had voorgesteld dat het zou zijn. Ik heb heel veel om dankbaar voor te zijn, een lieve moeder, lieve schoonouders, een fijn gezin. Mijn werk is leuk, we zijn allemaal gezond. Meer dan dat is eigenlijk ook niet nodig.’

9. Wat is onmisbaar in jouw leven?

‘Op de eerste plek natuurlijk mijn gezin. Het voelt als een veilige haven. Als ik dat al heb, dan is dat gewoon voldoende. Verder vind ik mijn werk fantastisch. Maar stel nou dat ik dat om de een of andere reden niet meer zou kunnen doen, dan vind ik ook wel weer wat anders. Ben natuurlijk blij dat ik het heb en dat ik het kan. Ik droomde daar vroeger van en het is me mooi wel gelukt.’

10.  Wie zou jij wel eens lakje en een praatje gunnen bij mij? Wiens nagels mogen verzorgd worden?

‘Ik weet niet of haar nagels überhaupt verzorging nodig hebben, maar Elselieke Hermes lijkt me leuk. We hebben ook samen de tolkopleiding gedaan, samen afgestudeerd. Ben wel benieuwd wat zij te vertellen heeft.’

Wil je nou ook een keer geinterviewd worden tijdens het krijgen van een fantastische nagelbehandeling? Stuur een e-mail naar contact@tolkcontact.nl en Ghislaine neemt contact met je op. En volg @cutiecoolnl op instagram om meer van haar creatieve werk te zien.