Laura Kolmus is één van de eerste tolken die ik in mijn carrière bij Tolkcontact telefonisch heb leren kennen. Ze is schrijftolk en enorm enthousiast. Als ik haar aan de telefoon heb, vraagt ze ook altijd naar mij en zo hebben we elkaar door de jaren heen al een beetje leren kennen. Ik nodigde haar uit om de eerste tolk te zijn voor de nieuwe rubriek Tolkcontact Lakt!

Door Ghislaine Groenewegen

Tien vingers, tien vragen

1. Waarom ben je tolk geworden?

‘Ik ben altijd huisvrouw geweest en op een gegeven moment worden de kinderen groot en dan denk je, wat zal ik eens gaan doen? Op een gegeven moment zag ik in de krant een advertentie met “Schrijftolk gezocht”. Ik dacht, wat is dat? Het bleek een eenjarige opleiding te zijn. Ik was toen rond de 50 jaar oud dus ik dacht, het zou toch wel leuk zijn als ik me gewoon laat omscholen.

‘Ik ben naar de Hogeschool in Utrecht gegaan en was direct verkocht. Om iets voor dove mensen te kunnen betekenen, dat vind ik wel wat.
Hoewel de opleiding toen eenjarig was, heb ik er drie jaar over gedaan. Het was te zwaar om in een jaar te doen, en hoe meer stress ik heb, hoe meer averechts ik presteer. Dat werkt niet goed bij de snelheidstoets [red. schrijftolken moeten een bepaalde typesnelheid behalen]. Dus eigenlijk is het per ongeluk op mijn pad gekomen.’

2. Herinner je je eerste tolkopdracht nog?

‘Nee, maar wel mijn eerste vaste klant, ze is inmiddels overleden. Ze wilde graag dat ik meeging naar elke opdracht, want ze vond dat mensen moesten weten dat er schrijftolken bestaan. Dat vond ik echt geweldig. Ik heb haar heel lang mogen volgen, zelfs toen ze dement werd. Ze zei: “Laura, we gaan heel veel dóen, want ik wil niet dat de dementie toeslaat!” Nou ja, dat werkt natuurlijk niet zo met Alzheimer. Toch ging ze achteruit. In het verzorgingshuis tolkte ik nog wel de gespreksgroepen. Op een gegeven moment deden ze daar haar hoorapparaat niet meer in, dat vond ik zo erg. Uiteindelijk is ze overleden. De familie vroeg of ik namens de tolken een praatje wilde houden. Het erge was dat de familie er toen pas achter kwam hoe erg het was voor haar om doof te zijn. “We hebben het nooit geweten,” zeiden ze. Dit was de eerste klant die een blijvende indruk gemaakt heeft, waarmee ik echt een bijzondere band had.’

3. Als tolk ben je zelfstandig ondernemer. Voelt het dan wel alsof je collega’s hebt in de tolkenwereld?

‘Ja, dat is een gegeven, dat je collega’s hebt! Je voelt je pas echt collega’s als je een teamtolkopdracht doet. Ik heb een paar vaste teamtolkmaatjes waarmee ik graag samenwerk, zij voelen wel echt als mijn collega’s. Ook op de nascholingen is het superleuk om te zien dat je collega’s hebt. Je spreekt elkaar daar weer eens. Het mooie is als je in zo’n groep bij elkaar bent, je echt maatjes bent. Alles valt weg, er is echt geen concurrentie. Ik kan nooit een concurrent van iemand anders zijn, want de klanten kijken toch naar de persoon die bij hun past. En ik ook, trouwens.

‘Het was wel nodig hè, mijn nagels?’

Ze waren natuurlijk prima zoals ze waren, maar iemand die zo veel met haar handen werkt verdient wel een stel mooi gelakte nagels.

4. Heb je ooit een blunder begaan tijdens het tolken?

5. Hoe ziet je vrije dag, voor zover je die hebt, eruit?

‘Ik heb niet echt een vaste vrije dag, dat is lastig met dit werk. Soms ben ik wel heel blij met een annulering, want dan heb ik opeens een dagje vrij! Maar die dagen gaan vaak op aan administratie en dergelijke. Ik werk zo’n zes dagen in de week en neem nooit meer dan een opdracht per dag aan. Als ik door een opdracht in een stad ben die ik niet ken, vind ik het leuk om naar een, voor mij nog onbekend, museum te gaan. Handig, met een museumjaarkaart.’

6. Wat is je ultieme selfcare na een zware dag werken? En heb je hobby’s?

‘Een bezoek aan de schoonheidsspecialist vind ik fijn. Naar de kapper of mijn nagels laten doen. Vandaag ben jij mijn selfcaremomentje! Voor hobby’s ben ik vaak te moe, maar ik heb wel mijn vrachtwagenrijbewijs waar ik graag wat meer mee zou willen doen. Het lijkt me heerlijk om op een gegeven moment nog maar twee dagen te tolken en daarnaast op de vrachtwagen te werken. Ook doe ik natuurlijk vrijwilligerswerk bij het Dovenpastoraat. Eerst werkte ik er als tolk, maar nu regel ik ook alles sinds twee jaar.’

7. Wat zou je nou nog heel graag een keer willen doen?

‘Reizen. Het liefst in de vorm van vrijwilligerswerk voor een organisatie. Ik overweeg om met Mercyships mee te gaan, een operatieschip. Ze hebben er door Covid-19 een vrijwilligerstekort. Normaal betaal je voor je reis en verblijf, maar nu kan je gratis mee in ruil voor het werk. Ik zou dan graag bijvoorbeeld in de keuken helpen. Ik wil ook nog graag naar Lesbos om daar te helpen met vluchtelingen, maar ze vinden me te oud.’

9. We gaan nu voor een subtiel natuurlijk kleurtje, maar met lekker veel glitter. Waarom heb je dit gekozen? Past het bij je?

‘Sowieso! Hoe meer bling hoe leuker! Als ik uitga is alles wel glitter. Met werk kan het niet altijd, maar soms doe ik het toch. Ik werk bijvoorbeeld op een reformatorische school, dan doe ik het net wat anders. Dan denk ik: kijk maar, zo kan het ook.’

Maar jij bent toch ook gelovig?

‘Ja, ik ben hartstikke gelovig en zou niet zonder God kunnen. De God die ik ontdekt heb is een God van vrolijkheid, van levendigheid, van ruimte, van vrijheid. Ik moest een keer een presentatie geven en toen was ik vergeten dat ik in rok moest. Dus ik had een broek aan! En toen zag ik ze wel zo kijken, al die kinderen. Officieel mag ik natuurlijk wel een broek aan, want ik ben niet in dienst, maar meestal hou ik er wel rekening mee. Toen zei ik tegen die kinderen: “Ja ik zie jullie wel kijken naar m’n broek, maar is het nou niet grappig dat God niet naar mijn broek kijkt, maar naar mijn hart?”’

10. Wie of wat inspireert je?

‘Dan kom ik toch bij God en zijn Zoon uit. God blijkt in mijn leven de enige betrouwbare en constante factor te zijn. Hij heeft mij geleerd dat ik waar ik kom glitter achterlaat. Ik vroeg Hem ooit hoe ik meer kon betekenen voor de mens. Ik was dat aan het overpeinzen en toen ik opstond lagen er allemaal glitters van mijn sjaal op de bank. Dat vind ik mooi.’

De laatste laag lak zit er op. Een neutrale kleur maar wel met veel glitterdetails. De kleine kristalletjes glinsteren in het zonlicht. Na een korte handmassage en een verzorgende nagel-olie ben ik ten slotte benieuwd wie Laura ook een nagelbehandeling zou gunnen.

‘Nou, er is een gebarentolk en ik zie en spreek haar te weinig, maar het lijkt me leuk om over haar te lezen, namelijk Regine Bax. Als ze niet wil, dan denk ik ook aan Wendy Elings, dat is echt een heel lief mens.’

Wil je nou ook een keer geinterviewd worden tijdens het krijgen van een fantastische nagelbehandeling? Stuur een e-mail naar contact@tolkcontact.nl en Ghislaine neemt contact met je op. En volg @cutiecoolnl op instagram om meer van haar creatieve werk te zien.